1989 yılının Mayıs ayı,
Pınarlarım, oyunlarım, oyuncaklarım, çelik çomak oynadığım arkadaşlarım,
Rodopların eteğinde düşerek dizimi kanattığım yaralarım,
Bir kamyon kasasında benim ile birlikte yolculuk yapıyor…
Şairimiz Recep Küpçü’nün de ifade ettiği gibi;
O mor dağların ardında ki, Anavatan’a…
Kapıkule’nin ardından,
Yine bir kamyon kasasında varıyoruz, Bursa Anadolu Mahallesine.
Ne güzel değil mi bu mahallenin ismi?
Anadolu Mahallesi,
Balkanlardan, Anadolu’ya…
Sokaklar vardı sıra sıra, birde isimleri.
Işık, İnci, Mercan, Menekşe…
İlk gördüğümde bizim sokak tabelasını, kader yine şaşırtmadı beni.
Göçmen Sokak.
Kara tezgahların sesine alışıyor insan bir müddet sonra,
Hele birde çocukken masuracılık yapıyorsan.
Sokaktaki çocuklar ile beraber oynadığımız oyunlar,
Sinek ilacı sıkan belediye aracının ardından koşmalarımız,
Hele köşede ki o cantıkçıyı hiç sorma.
Pek benzemiyordu bizim oralara ama bir başka güzeldi Göçmen Sokak.
Bir odaya sıkışan aileler,
Eskiden göç eden hısım akraba olmasa, her şey daha da bir zor olurdu sanki.
Yine de herkesin boynu bükük, belirsizlik her yanda. Ama her şey iyi olacak elbet.
Ne göçlere ev sahipliği yapmış bu şehir oysa!
Boşuna değil bu sokağın adı.
Okul başlıyor, yaşasın!
Sırtımda Bulgaristan’dan getirdiğimiz çanta, diğer çocukların çantası gibi değil. Yüz metreden tanıyor seni herkes.
Heyyy, Göçmen!Heyyy,macır!
Diye sataşırlar sana. Her okul çıkışında kavga edersin.
O nedenledir, ilkokulu karton klasör ile bitirişimin nedeni.
Aslında bir çocukken öğrenirsin, anavatanında yabancılık çekmeyi.
Şimdi ne çantalarımız var bizi ele verecek, ne de yadırganan o güzel Türkçemiz.
Herkesin bir göçmen sokağı olmuştur elbet, isimleri farklı olsada.
Bazen geçmişi hatırlamakta fayda var.
Nereden geldiğimizi, nereye ve hangi şartlarda geldiğimizi hatırlamakta fayda var.
Yıllar sonra, tekrar geçtim Göçmen Sokak’tan.
Ne kadar değişmiş her şey. Tıpkı insanlar gibi.
Göçmen Sokakta ki ben ve şimdi ki ben, senin göçmen sokağında ki sen ve şimdi ki sen.
Velhasıl bu yaşam koşturmasında,
Arada bir Göçmen Sokağa gitmekte fayda var.